Rodzina Stout'a cz.II

Coffee Stout, Milk Coffee Stout

Istnieją również kawowe odmiany wytrawne lub słodkie.

Kawa najczęściej dodawana jest w postaci espresso (do warzenia) lub całych ziaren (do fermentacji). Charakteryzuje się wyjątkowo silnym kawowym zapachem oraz smakiem.

Idealnym przykładem deserowego coffee stout’a jest piwo Kawka uwarzone wspólnie przez Browar Kopyra i Widawa.

Chocolade Stout

Czekoladowy stout jest piwem deserowym z dodatkiem różnych odmian gorzkiej czekolady. Wspólnym mianownikiem tych trunków jest wyraźnie zaakcentowany, wyróżniający się aromat i smak czekoladowo-kakaowy. 

Oatmeal Stout

Stout owsiany jest piwem z dodatkiem owsa w postaci płatków owsianych. Dzięki temu piana jest gęsta, długo utrzymująca się oraz o ciemniejszym, niż w przypadku innych odmian, kolorze. Jasno- lub ciemnobrązowa. Charakteryzuje się gładkim, jedwabistym, nieco zbożowym smakiem o przyjemnym, kremowym odczuciu w ustach.

Oyster Stout

Najczęściej jest to klasyczny stout, który dobrze komponuje się z ostrygami oraz innymi owocami morza. Zdarzają się jednak piwa, do produkcji których użyto wyciągu z małży, aby dodać im specyficznego charakteru. Nadmienię tutaj iż miałem okazję degustować również Foreign stout’a z dodatkiem śledzia: Ucho od śledzia z browaru Piwoteka. Piwo zrobiło na mnie ogromne wrażenie, gdyż w doskonały sposób przedstawiło wytrawny charakter z intensywnym rybnym smakiem. Obecnie piwa z dodatkiem świeżego lub wędzonego śledzia nazywamy dzięki niemieckim braciom: Herring Stout, Herring Extra Stout.

Foreign Extra Stout

Jest to mocniejsza wersja dry lub sweet stout’a warzona z myślą o wysyłaniu jej do dalekich krajów.

Charakteryzuje się wysoką palonością, intensywną goryczką oraz jasno brązową pianą. Czasami nazywany też Foreign Export Stout’em posiada ekstrakt 14-18°Blg oraz proporcjonalnie wyższą 6-8% zawartość alkoholu. Goryczka wytrawnej odmiany sięga nawet 60-70 IBU (IBU- jednostka goryczy), co jest cechą charakterystyczną dla piw typu IPA.

Dobrym przykładem jest popularny i łatwo dostępny Guinness Foreign Stout.

RIS- Russian Imperial Stout

Najciemniejsze i wyjątkowo mocne piwo górnej fermentacji.

Jego ekstrakt rozpoczyna się od 20°Blg, aż do 25°Blg. Alkohol wynosi 8-12%, a goryczka sięga nawet 100 IBU.

Stout cesarski to styl warzony od XVIII wieku przez londyński browar Thrale’s dla dworu carskiej Rosji. Było to ulubione piwo carycy Katarzyny Wielkiej, przeznaczone do spożywania w wyjątkowo chłodnym klimacie.

Określa je niezwykle solidny aromat i smak. Wyraźnie rozgrzewająca nuta alkoholu, czekoladowa słodycz, solidna chmielowa goryczka oraz mnogość cech palonego słodu nadają RISowi wyjątkowego charakteru.

Do produkcji używa się słodu jasnego, najczęściej pale ale, który stanowi podstawę. Barwę piwa otrzymujemy dzięki dużej ilości słodów palonych, które czasami przekraczają dziesięć procent zasypu. Dodatkowo używane są różne odmiany słodów karmelowych oraz dodatki niesłodowane takie jak ziarna palonego zboża: jęczmienia, żyta, czy pszenicy. Celem dodatkowego zagęszczenia piwa, czyli zwiększenia jego ekstraktu spotkamy się z różnego rodzaju cukrem, zarówno białym jak i brązowym. Chmiele muszą być odmian wysoko-goryczkowych, aby zbalansować bardzo słodkie piwo. Najczęściej używanymi są amerykańskie oraz angielskie odmiany.

Piana piwa jest obfita, jednak ze względu na dużą zawartość alkoholu w trunku jej trwałość jest znikoma. Nieprzejrzyste RISy są ciemnobrązowe lub czarne. W aromacie dominują: paloność, kawa, czekolada. Chmiel może być wyczuwany zarówno średnio, jak i bardzo intensywnie. Alkohol powinien być dobrze wkomponowany i nieco przysłonięty wyżej wymienionymi zapachami. W długo leżakowanych egzemplarzach zdarzają się również nuty suszonych śliwek, wina typu bordo, a także waniliowe i lekko wędzone. Smak jest słodko-gorzki. Nuty czekoladowe, karmelowe oraz kawowe powinny być dobrze przełamane intensywną, paloną goryczką. Odczucie w ustach, ze względu na gęstość piwa, jest nieco oleiste. Za sprawą słodyczy oraz wysokiej zawartości alkoholu może przypominać likier.

Russian Imperial Stout’y są piwami bardzo sycącymi. Nie mogą jednak pozostawiać po sobie uczucia wigilijnego zapchania. Pijalność stylu jest wyjątkowo słaba, co dodaje mu wyłącznie degustacyjnego charakteru. Jako przykład dobrego cesarskiego stout’a podam piwo Mikkeller Black.

Podsumowanie rodziny Stout:

Piwa posiadają tęgi aromat oraz specyficzny, palony, często wytrawny smak.

Nie każdy jest od razu fanem, miłośnikiem stylu. Osobiście, kiedy zaczynałem swoją piwną przygodę to pierwsze wypite stout’y nie robiły na mnie większego wrażenia. Swój czas poświęcałem wówczas lekkim i słodszym piwom górnej fermentacji takim jak weitzeny, lekkie ale, bittery. Stout nie jest dobrą propozycją dla osób rozpoczynających świadome spożywanie, tudzież degustowanie piwa oraz lubiących smaki lekkie, łatwe do scharakteryzowania. Do tego stylu trzeba dojrzeć, wówczas odkryje przed nami wszystkie swoje deserowe tajemnice.