Weitzen- piwo pszeniczne
Historia piw pszenicznych sięga początków piwowarstwa na świecie. Zarówno Egipcjanie jak i Babilończycy wytwarzali piwo z orkiszu (odmiany pszenicy) oraz jęczmienia. Warzone w klasztorach już od czasów średniowiecza. W Polsce styl jest znany od bardzo dawna. Wspominał już o nim Jan Długosz w swoich Kronikach pisząc: „Wino rzadko tu używane, a uprawa winnic nie znana. Ma jednak kraj Polski napój warzony z pszenicy, chmielu i wody, po polsku piwem zwany”.
Piwa pszeniczne występują zarówno w odmianach jasnych oraz ciemnych. Ogólnie charakteryzują się bogatym aromatem oraz smakiem, w których odnajdziemy nuty bananowe, cytrusowe, goździkowe. Ich piana jest bardzo obfita i trwała, a samo piwo najczęściej jest jasne oraz mętne, co sprawia znajdujący się w nim osad drożdżowy. Niezwykle wysokie nagazowanie oraz łagodny smak sprawiają, iż są niezwykle orzeźwiające oraz dobrze pijalne.
Osobiście wraz z nadejściem letnich, upalnych dni z wielką przyjemnością sięgam do lodówki po przeróżne piwa pszeniczne. Zwłaszcza po pracy lub większym wysiłku fizycznym doskonale nawadniają, orzeźwiają oraz uprzyjemniają każdy słoneczny dzień. Dlaczego? Otóż są do tego stworzone!
Hefeweitzen, Weiβbier, Weitzenbier
To wyjątkowo orzeźwiające piwo pochodzi z Bawarii. Zgodnie z niemieckim prawem za piwo pszeniczne uważany jest trunek w zasypie którego co najmniej połowę stanowi słód pszeniczny. Słód jęczmienny występuje w postaci słodu pilzneńskiego. Używane chmiele są szlachetnych odmian, jednak ich ilości są niewielkie. Drożdże do piw pszenicznych produkują wiele ciekawych związków chemicznych, głównie w postaci estrów oraz fenoli, dzięki którym otrzymujemy nad wyraz bogaty aromat oraz smak. Ekstrakt wynosi 11 do 14°Blg, alkohol waha się pomiędzy 4,5 a 5,5%. Goryczka jest niewielka, dlatego wartość IBU nie przekracza 15.
Hefeweitzen wyróżnia się kolorem od słomkowego do pomarańczowego, złotego. Jest piwem mętnym oraz nieprzejrzystym, dzięki dużej obecności białek ze słodu pszenicznego oraz drożdżowemu osadowi. Piana bawarskiego pszeniczniaka jest biała oraz gęsta. Bardzo długo się utrzymuje oraz tworzy ładny lising, czyli zdobi szkło oblepiając ścianki naczynia. W aromacie odnajdziemy średnie lub wysokie stężenia wspomnianych wcześniej estrów, które przypominają banany, czy inne żółte owoce oraz fenoli, które z kolei przypominają goździki, gałkę muszkatołową. Zapach może przypominać chleb, zboże dzięki użyciu pszenicznego słodu oraz owoce cytrusowe. Aromat chmielu jest prawie niewyczuwalny lub niewyczuwalny w ogóle. Smak piwa przypomina goździki oraz banany, a ich stężenia mogą się różnić. Wyczujemy również posmaki waniliowe, cytrusowe pochodzące od użytych do fermentacji drożdży oraz chlebowe, biszkoptowe, czy zbożowe które tak jak w aromacie pochodzą od pszenicznego słodu. Smak chmielu jest słabo wyczuwalny lub po prostu nie istnieje. Jakiekolwiek aromaty siarczane oraz maślane stanowią poważną wadę. Goryczka Weitzenów jest słaba, natomiast nagazowanie dwutlenkiem węgla- bardzo wysokie.
Są to piwa bardzo lekkie i orzeźwiające. Serwujemy je w wysokich, zwężających się ku dołowi szklankach. W Bawarii zdarza się przyozdabianie szkła plasterkiem cytryny. Przefiltrowana, a co za tym idzie, bardzo klarowna odmiana Hefeweitzena to Kristallweitzen.
Dunkelweitzen
Jest to ciemna odmiana klasycznego Weitzena. Charakteryzuje się ciemno- miedzianą, jasnobrązową lub ciemnobrązową barwą. Tak samo obfita piana jest biała lub delikatnie beżowa. Produkowane są ze słodów: pszenicznego, monachijskiego, wiedeńskiego, pilzneńskiego. Udział słodów pszenicznych do jęczmiennych najczęściej wynosi równo po 50%. Piwo posiada cechy jasnej odmiany. Dodatkowo w aromacie oraz smaku wyczuwalne są nuty orzechowe, korzenne oraz ziemiste. W zapachu ponadto odnajdziemy delikatne nuty karmelowe, czekoladowe bądź cynamonowe.
Weitzenbock
Koźlak pszeniczny to jak sama nazwa wskazuje połączenie Bock’a i Hefeweitzena. Został zapoczątkowany w 1907 roku przez browar Schneider & Sohn. Jego ekstrakt wynosi 16 do 20°Blg, a zawartość alkoholu oscyluje w granicach od 6,5 do 9%. Jest to mocne piwo o złożonym aromacie. Podawane jest głównie w okresie Bożego Narodzenia.
Piwa pszeniczne występują zarówno w odmianach jasnych oraz ciemnych. Ogólnie charakteryzują się bogatym aromatem oraz smakiem, w których odnajdziemy nuty bananowe, cytrusowe, goździkowe. Ich piana jest bardzo obfita i trwała, a samo piwo najczęściej jest jasne oraz mętne, co sprawia znajdujący się w nim osad drożdżowy. Niezwykle wysokie nagazowanie oraz łagodny smak sprawiają, iż są niezwykle orzeźwiające oraz dobrze pijalne.
Osobiście wraz z nadejściem letnich, upalnych dni z wielką przyjemnością sięgam do lodówki po przeróżne piwa pszeniczne. Zwłaszcza po pracy lub większym wysiłku fizycznym doskonale nawadniają, orzeźwiają oraz uprzyjemniają każdy słoneczny dzień. Dlaczego? Otóż są do tego stworzone!
Hefeweitzen, Weiβbier, Weitzenbier
To wyjątkowo orzeźwiające piwo pochodzi z Bawarii. Zgodnie z niemieckim prawem za piwo pszeniczne uważany jest trunek w zasypie którego co najmniej połowę stanowi słód pszeniczny. Słód jęczmienny występuje w postaci słodu pilzneńskiego. Używane chmiele są szlachetnych odmian, jednak ich ilości są niewielkie. Drożdże do piw pszenicznych produkują wiele ciekawych związków chemicznych, głównie w postaci estrów oraz fenoli, dzięki którym otrzymujemy nad wyraz bogaty aromat oraz smak. Ekstrakt wynosi 11 do 14°Blg, alkohol waha się pomiędzy 4,5 a 5,5%. Goryczka jest niewielka, dlatego wartość IBU nie przekracza 15.
Hefeweitzen wyróżnia się kolorem od słomkowego do pomarańczowego, złotego. Jest piwem mętnym oraz nieprzejrzystym, dzięki dużej obecności białek ze słodu pszenicznego oraz drożdżowemu osadowi. Piana bawarskiego pszeniczniaka jest biała oraz gęsta. Bardzo długo się utrzymuje oraz tworzy ładny lising, czyli zdobi szkło oblepiając ścianki naczynia. W aromacie odnajdziemy średnie lub wysokie stężenia wspomnianych wcześniej estrów, które przypominają banany, czy inne żółte owoce oraz fenoli, które z kolei przypominają goździki, gałkę muszkatołową. Zapach może przypominać chleb, zboże dzięki użyciu pszenicznego słodu oraz owoce cytrusowe. Aromat chmielu jest prawie niewyczuwalny lub niewyczuwalny w ogóle. Smak piwa przypomina goździki oraz banany, a ich stężenia mogą się różnić. Wyczujemy również posmaki waniliowe, cytrusowe pochodzące od użytych do fermentacji drożdży oraz chlebowe, biszkoptowe, czy zbożowe które tak jak w aromacie pochodzą od pszenicznego słodu. Smak chmielu jest słabo wyczuwalny lub po prostu nie istnieje. Jakiekolwiek aromaty siarczane oraz maślane stanowią poważną wadę. Goryczka Weitzenów jest słaba, natomiast nagazowanie dwutlenkiem węgla- bardzo wysokie.
Są to piwa bardzo lekkie i orzeźwiające. Serwujemy je w wysokich, zwężających się ku dołowi szklankach. W Bawarii zdarza się przyozdabianie szkła plasterkiem cytryny. Przefiltrowana, a co za tym idzie, bardzo klarowna odmiana Hefeweitzena to Kristallweitzen.
Dunkelweitzen
Jest to ciemna odmiana klasycznego Weitzena. Charakteryzuje się ciemno- miedzianą, jasnobrązową lub ciemnobrązową barwą. Tak samo obfita piana jest biała lub delikatnie beżowa. Produkowane są ze słodów: pszenicznego, monachijskiego, wiedeńskiego, pilzneńskiego. Udział słodów pszenicznych do jęczmiennych najczęściej wynosi równo po 50%. Piwo posiada cechy jasnej odmiany. Dodatkowo w aromacie oraz smaku wyczuwalne są nuty orzechowe, korzenne oraz ziemiste. W zapachu ponadto odnajdziemy delikatne nuty karmelowe, czekoladowe bądź cynamonowe.
Weitzenbock
Koźlak pszeniczny to jak sama nazwa wskazuje połączenie Bock’a i Hefeweitzena. Został zapoczątkowany w 1907 roku przez browar Schneider & Sohn. Jego ekstrakt wynosi 16 do 20°Blg, a zawartość alkoholu oscyluje w granicach od 6,5 do 9%. Jest to mocne piwo o złożonym aromacie. Podawane jest głównie w okresie Bożego Narodzenia.
Komentarze