Bitter / Best Bitter

Bitter

Lekki i pełny charakteru styl pochodzi z Anglii. Powstał w XX wieku. Jest najczęściej rozlewany do beczek.

Powstaje ze słodu pale ale z dodatkiem słodu amber (bursztynowego) lub crystal (brytyjski słód karmelowy). Najczęściej używane są tradycyjne angielskie odmiany chmielu, jak na przykład Fuggle, Challenger. Co raz częściej zdarzają się również odmiany amerykańskie. Ekstrakt piwa wynosi od 8 do 10°Blg, zawartość alkoholu to 3-4%, natomiast goryczka nie przekracza 35 IBU.

Bittery są piwami najczęściej przejrzystymi. Ich barwa jest jasna: żółta lub miedziana, natomiast piana jest niewielka i słabo się utrzymuje, na co ma wpływ niskie nasycenie. Tradycyjny angielski trunek posiada aromat słodowy, w którym wyczujemy delikatne nuty karmelowe. Odnajdziemy również zapach chmielu, którego intensywność nie powinna przekraczać średniej. Niskie stężenie diacetylu (zapachu maślanego) nie jest uważane za wadę. Smak piwa również jest słodowy. Zdarzają się delikatne nuty karmelowe, nie są jednak obowiązkowe. Zauważymy wyraźną chmielową goryczkę, która nie może dominować ani pozostawiać uczucia piekącego, czy ściągającego.

Bitter dzięki niskiej zawartości alkoholu oraz słabemu nagazowaniu jest doskonałym przykładem piwa sesyjnego. Jest to styl bardzo łagodny oraz wysoce pijalny, w którym odnajdziemy przyjemną i szlachetną goryczkę. Dobrym przykładem jest piwo Chiswick Bitter z londyńskiego browaru Fuller’s.

Pale Ale

Styl narodził się w XIX wieku w Anglii. Bywa nazywany best bitterem, a obecnie słowa bitter oraz pale ale stanowią praktycznie synonim. Pale ale wyróżnia się jednak mocniejszą goryczką.

Powstaje ze słodów pale ale oraz crystal. Czasami zdarza się dodatek pod postacią cukru lub syropu cukrowego, którego ilość nie może przekraczać 10% zasypu. Obecnie co raz chętniej piwowarzy rzemieślniczy sięgają po odrobinę słodu pszenicznego, aby poprawić pienistość piwa. Używane chmiele to najczęściej brytyjskie odmiany, podobnie jak w lżejszym bitterze, jednak z powodzeniem możemy nawet wykorzystać polski chmiel Marynkę. Zawartość ekstraktu wynosi 10-12°Blg, alkoholu: 4-5%, natomiast goryczka oscyluje w granicach 25-40 IBU (Bitter 20-30 IBU).

Piwo jest złote, ciemnobursztynowe lub miedziane o delikatnym nasyceniu. Niska lub średniowysoka piana jest gęsta oraz trwała, chętnie zdobi szkło oblepiając jego ścianki. Zapach pale ale’a jest zrównoważony, słodowo- drożdżowy. Odnajdziemy charakterystyczny aromat brytyjskich chmieli oraz delikatne nuty ziołowe, ziemiste, kwiatowe, czy owocowe. Wyczujemy również lekką karmelowość, czy zapach biszkoptowo- ciasteczkowy. Smak piwa winien być doskonale zbalansowany. Goryczka bywa nieco bardziej zauważalna, jednak żaden ze smaków nie może dominować. Odnajdziemy lekkie nuty słodowe, biszkoptowe,  owocowe oraz opcjonalnie, delikatne słodkie posmaki karmelowe. Niedopuszczalne są natomiast posmaki czekoladowe, czy palone, tak bardzo charakterystyczne dla Stoutów. Piwo nie może być wodniste w smaku.

Pale Ale są dobrze pijalne o zbalansowanym oraz złożonym smaku. Dobrymi przykładami stylu są piwa: London Pride, Old Speckled Hen, Abbot Ale, przy których zdarzyło mi się chętnie przeczytać kilka książek.